Het failliet van de vakbeweging

Lang leve de vakbeweging! Traditioneel vullers van het malieveld, luis in de pels van werkgevers en rots in de branding voor elke arbeider die zijn contributie betaalt. Toch gaat het niet zo goed met de bonden. Mensen hebben internet als vraagbaak, hebben een rechtsbijstandverzekering en zijn dermate mondig dat zij zelf de kolen bij de baas uit het vuur halen.
Sinds enkele jaren zijn de bonden naarstig op zoek naar nieuw elan.
Dat lijkt nog niet echt te lukken; de bonden reageren op alles wat ze opportuun lijkt. Zo ook nu weer. Groen Links (ook al geen electorale hoogvlieger de laatste tijd) wil graag twee weken Papa-verlof na Mama haar bevalling. Met een pathetische initiatiefwet compleet met rompertjes-met-opdruk voor JP, Wouter en Andre is vandaag op vaderdag het startsein voor deze “Superpapa” gedoopte initiatiefwet.
Wat een kul. En belangrijker; waar bemoeien de bonden zich mee? Vrije tijd is maar zo’n klein deel van iemands baan. Het gaat om werk, arbeid, mogelijkheden.
Daarom, een lijstje (naar mijn mening wel belangrijke) thema’s waar de bonden zich druk om mogen maken:
– Aansluiting (V)MBO’s op arbeidsmarkt
– Verbetering carrieredrive bij vrouwen
– Stimuleren carrierekansen vrouwen/ allochtonen
– Een fatsoenlijke CAO voor Poolse werknemers (zelden zo’n duidelijke doelgroep gezien)
– Concurrentiepositie Nederland ten opzichte van lage lonen- landen onderzoeken
Om met JP te spreken; de inhoud. Een club die zich enkel druk maakt over (het behoud van) vrije dagen van (groepen) werknemers is een zielige, conservatieve one-issue partij aan het worden, en verdwijnt terecht. Zet dat maar op een rompertje.