Toen ik een jaar of twaalf was waren er weekenden waarin ik niet wist wat te doen. Lego, blokfluit, iets knutselen of TV kijken was allemaal niet leuk genoeg. De uitdrukking:”Ik verveel me!” lag op mijn lippen bestorven. Dagen trokken voorbij in een waas van desintresse, en vooral, verveling. Een kind moet een ruim deel van zijn jonge leven met vervelen doorbrengen. Dat lijkt een natuurwet. Ongetwijfeld goed voor allerhande onvolgroeide organen en hersenfuncties, welke nodig waren om later een 6 op wiskunde B te halen.
Verveling is iets voor mensen met tijd. Kinderen, bejaarden en studenten. Als jonge urbane professional kom je natuurlijk niet toe aan verveling. Op ieder moment van de dag moet je leven, borrelen, sporten, socializen, administreren en anders natuurlijk werken.
Wat voor ideeen zou je allemaal mis lopen door de hele dag vol te stoppen? Een uurtje verveel corvee per dag, week of maand?