Als man van boven de 30 mag je vind ik spreken over vroeger.
Vroeger keek ik naar Koot en Bie. Zoals andere jongens voor Ajax dan wel Feijenoord opgroeiden, werd ik voor Koot. Kees van Kooten bleek naast humoristische televisie ook erg leuke boekjes te schrijven. Vooral de Modermismen reeks met haar korte geestige verhalen trof mij enorm. Mijn beleving van humor is daar altijd door beinvloed geweest. Van J. kreeg ik niet zo lang geleden de hele bundel, erg leuk om de verhalen weer te lezen.
Korter geleden kreeg ik van dezelfde J. een zogeheten luisterboek. Vroeger waren ingesproken cassette’s met literatuur voorbehouden aan blinden en slechtzienden; nu is het een trend voor luie yuppen die veel in de auto zitten. Ik vind mezelf niet lui, en zo veel zit ik de laatste tijd niet in de auto, maar het gekregen luisterboek vind ik leuk. Het betreft namelijk Sylvia Wittemans; Pekingeend bij Nacht. Een bundeling van haar columns uit het Volkskrant magazine. En dat op zes soepel lopende CD’s. Ik waande me weer 18 jaar geleden, lezende in de Modermismen reeks van Kees van Kooten. Dezelfde onderkoelde zelfspot waar ik zo dol op was, in vol ornaat.
Gekgenoeg is niet Kees van Kooten maar Wim de Bie degene met een weblog, gelukkig heb ik de boeken nog…
diluci.nl 